نشانه ‏هاى ظهور و اقسام آن
نشانه‏هاى ظهور را از زوایاى مختلفى مى‏توان نگریست؛ مثلا از لحاظ پیوستگى و گسستگى نسبت به ظهور، علایم منفصل و علایم متصل - و به تعبیر دیگر علایم پیش از ظهور و علایم مقارن با ظهور - را تشکیل مى‏دهند و از نظر میزان قطعیت، به علایم محتوم و علایم مشروط انقسام مى‏یابند و از جهت طبیعى و انسانى بودن و شخصى یا عمومى بودن سه دسته ‏ى (حوادث خارق ‏العاده)، (اوضاع عمومى اجتماعات بشرى) و (متخاصمان؛ نیروها و چهره‏ ها) را تشکیل مى‏دهند.
 علایم متصل و نشانه‏ هاى منفصل
 نخست به ذکر علایم متصل که همان نشانه‏هاى مقارن ظهور هستند مى‏پردازیم و سپس علایم منفصل را در قالب سه دسته بیان مى‏کنیم.
 الف - علایم پسینى (نشانه ‏هاى متصل)
  1- علامت سال ظهور آن است که عدد آن فرد (یعنى مختوم به  7 5 3 1یا  9) مى‏باشد و علامت روز ظهور آن است که شنبه مصادف با عاشورا (دهم محرم) خواهد بود.
 2-  صبح روز ظهور، افراد زیر بالش خود صحیفه‏اى مى‏یابند که بر آن نوشته شده: (طاعة معروفة)
3 -  هنگام ظهور، ملکى (یا تکه ابرى) بر فراز وجود شریف حضرت بقیةالله الأعظم (عجل‏الله تعالى فرجه) ندا در مى‏دهد: (این است مهدى (خلیفة الله) او را تبعیت کنید).
 4-  عیسى بن مریم‏ علیهما السّلام  از آسمان فرود آمده و پشت سر امام‏ علیه السّلام نماز مى‏گذارد.
 5- جبرئیل ‏علیه السّلام  از سمت راست و میکائیل‏ علیه السّلام  از چپ، حضرت را مشایعت مى‏کنند و جبرئیل خروش بر مى‏آورد: (البیعة لله)
 6-  همزمان با سال ظهور، مردمان شاهد بیست و چهار نوبت بارش باران و رحمت الهى و سرسبزى و طراوت زمین و پدید آمدن برکات بیشمار خواهند بود.
 ب - علایم پیشینى (نشانه ‏هاى منفصل)  
علایم منفصل یا پیشینى ظهور خود به سه دسته‏ ى (حوادث خارق العاده)، (اوضاع عمومى اجتمات بشرى) و (متخاصمان؛ نیروها و چهره‏ ها) انقسام مى‏یابد که در اینجا بخشى از علایم هر دسته را ذکر مى‏کنیم:
ب 1-  حوادث خارق العاده
  1- کسوف خورشید در نیمه‏ ى رمضان و خسوف ماه در آخر آن ( بر خلاف قوانین حرکات طبیعى اجرام آسمانى).
2 -  فرو رفتن زمین در سرزمین (البیداء) (میان مکه و مدینه) و قریه ى (جابیه) و قریه ى (حَرَسْتا).
3 -  توقف سیر خورشید در آسمان از هنگام ظهر تا نیمه ‏هاى عصر.
4 -  ظهور سرخى آفاق گسترى در آسمان.
5 -  ظاهر شدن تصویر صورت و سینه‏اى در قرص خورشید
6 - صیحه‏ ى آسمانى در ماه رمضان و نداى غیبى هاتفى که نام حضرت و نام پدر بزرگوارشان را فریاد مى‏کند.
7 -  مرگ‏هاى سرخ و سپیدى که پیش از ظهور حضرت بسیارى از مردمان را هلاک مى‏سازد.
 2 ب -  اوضاع عمومى جوامع بشرى
 احادیث بسیارى در کتب روایى شیعى و سنّى وارد شده که اوضاع و احوال حاکم بر حیات عمومى نوع بشر را در سطح بین المللى، تیره و نابسامان و اسفناک ترسیم مى‏کند. به گوشه‏اى از آن‏ها اشاره مى‏کنیم:
 1 - زوال علم و معرفت و خردورزى و انتشار جهالت و تقلید.
 2-  شیوع فساد مالى و جنسى و قتل و غارت و شهادت به دروغ.
 3-  افزایش قیمت‏ها و صعوبت معاش و فراوانى مرگ و میر.
 4-  تکیه زدن حاکمان فاجر و ظالم بر اریکه ى قدرت.
 5-  بى‏رونقى نماز و عبادت و رونق یافتن دروغ‏گویى و بى‏ثباتى مردم در دین خود.
 6-  تشبّه زنان به مردان و مردان به زنان.
 3 ب-  متخاصمان (نیروها و چهره‏ها)
 در احادیث باب علایم ظهور، بخشى از نشانه‏ هاى آغاز قیام حضرت حجت(عجل الله تعالى فرجه) به تبیین و ترسیم چهره‏ هاى دو اردوگاه حق و باطل و رهبران برجسته ى سیاسى و فکرى آن‏ها و عملکرد سپاهیان این دو جبهه اختصاص یافته است. پاره اى از آن‏ها را بیان مى‏کنیم:
 1 - خروج سفیانى نام این فرد پلید که رهبرى جبهه ‏ى باطل و نیروهاى مهدى ستیز را به عهده خواهد داشت، عثمان‏ بن عنبسةبن ابى سفیان است که از ابوسفیان مشرک معروف صدر اسلام نَسَب مى‏برد. و همو لشکرى را تجهیز نموده براى مقابله‏ ى با امام به سوى مکه روانه مى‏کند که زمین در صحراى البیداء، آنان را در کام خود مى‏کشد. به مدت  9ماه بر نواحى پنجگانه‏ ى دمشق، حمص، اردن، حلب و قنسرین حکومت خواهد کرد و خون‏هاى زیادى را خواهد ریخت تا این که سرانجام در منطقه‏ ى فلسطین شرقى به دست سپاهیان صاحب الزمان (عج) اسیر شده و در کنار دریاچه‏ ى (طبریّه) چونان گوسفندى سر از بدنش جدا مى‏گردد.
2 - ظهور شصت کذّاب که مدعى نبوت‏اند.
3 -  قیام دوزاده تن از آل ابى طالب که مردم را به خود مى‏خوانند و سوداى پیشوایى دارند.
4 -  قتل نفس زکیّه 
  5- قیام یمانى 
 6 - قیام سید خراسانى (شعیب بن صالح) و خروج پرچم‏هاى سیاه از خراسان در حمایت از موعود امم
7 -  ظهور مرد مغربى از مصر و تسلط وى بر شام.
8 -  ورود پرچم‏هاى قیس و عرب به مصر.
9 - ورود پرچم‏هاى کنده به خراسان.
10  - پیاده شدن برادران ترک در (الجزیرة) (علامه سید محمد صدر معتقد است که مقصود از جزیره، سرزمین مابین النهرین در عراق است که در متون کهن بدین اسم نامیده مى‏شده است) و پیاده شدن رومیان در (الرملة) (آنچنان که یاقوت حموى در معجم البلدان / ج  / 3ص  69آورده است، الرملة شهر بزرگ و مرکزى منطقه ى فلسطین بوده که از بین رفته است).